Zandvoorde, waar twee voertalen gebruikt werden (het Vlaams en een Waals dialect) vormde toch een hechte dorpsgemeenschap voor de Eerste Wereldoorlog. Iedereen kende iedereen en sprak met iedereen. De bevolking aanvaardde het overwegende Fransminnend liberaal bestuur onder leiding van de burgemeesters Jean-Augustin Brel van 1833 tot 1885 en van Jean Baptiste Laumosnier van 1885 tot aan de oorlog. Dit bestuur kwam alleen regelmatig in aanvaring met de zeer Vlaamsgezinde pastoor E. H. Joannes Mervillie.
Aan deze vredige cohabitatie kwam een einde na de oorlog en vooral in 1926 werd een hevige kiesstrijd geleverd tussen de vele dorpelingen die hun stempel wilden drukken op de ‘nieuwe tijd’. Drie kiezerslijsten dongen naar de gunsten van de kiezer en de lijst Gemeentebelangen van Hilaire Brel haalde drie zetels terwijl de Katholieken en de lijst van Jules Dehem (de dienstdoende burgemeester sinds 7 april 1926) elk slechts twee zitjes veroverden. De liberaal Hilaire Brel, onderhandelde een coalitie met de Katholiek Emile Pannecoucke en deze laatste en Albert Vercaigne van de lijst Brel werden zijn schepenen.
Zes jaar later werden opnieuw drie lijsten gevormd: Gemeentebelangen (Hilaire Brel), de Katholieken en de Vlaams Nationalisten. Nu ging pastoor E. H. Ernest Nevejan zich actief bemoeien met de dorpspolitiek van op de kansel. Het resultaat was een verpletterende overwinning voor de lijst Brel met zes zetels tegen nog slechts één voor de Katholieken (landbouwer Henri Hollevoet). Daags na de verkiezingen lag op de dorpsplaats te Zandvoorde een tapijt van strooibriefjes waarop: “Ge zijt er NEVEns JAN”! Het kostte de pastoor zijn kop op de parochie en hij werd opgevolgd door de meer gematigde E. H. Cyriel Bouteca in 1932.
De populaire Hilaire Brel wist de politieke turbulentie weg te werken. In 1938 haalde hij opnieuw een meerderheid zij het weliswaar minder overtuigend (vier zetels tegenover drie voor de Katholieke lijst waarop zijn toekomstige schoonzoon Hector Horrent verkozen werd). In 1946 en 1952 waren er geen verkiezingen (slechts één lijst werd ingediend) en in 1958 en 1964 was Hilaire telkens opnieuw de grote winnaar met vijf zetels tegen twee voor de C.V.P. In de gemeenteraadszitting van 11 februari 1966 kondigde hij op 78-jarige leeftijd zijn ontslag aan als burgemeester. Hij werd opgevolgd op 1 juni 1966 door schepen Maurice Menu, die de laatste burgemeester werd van het zelfstandige Zandvoorde want vier jaar later volgde de fusie met Geluveld.
Hilaire Brel was gedurende 35 jaar burgemeester van Zandvoorde (vrij uniek in de 20e eeuw). Zijn carrière werd slechts vier jaar onderbroken tijdens de Tweede Wereldoorlog toen Henri Verbeke als oorlogsburgemeester werd aangesteld door de Duitsers. Met deze dienststaat trad hij in de voetsporen van zijn grootvader Jean-Augustin Brel die gedurende 52 jaar burgemeester was. Hilaire was een geliefd man en vooral zijn installatie op Paasmaandag 18 april 1927 staat bij de alleroudste Zandvoordenaren nog in het geheugen gegrift. Elke Zandvoordenaar was die dag op de been om mee te vieren met de nieuwe burgemeester. Een lange bonte stoet met meer dan 200 deelnemers zorgde voor de ludieke noot in het dorp dat overvloedig met vlaggen en bloemen was versierd. Vooraanstaanden, ja zelfs verscheidene senatoren en volksvertegenwoordigers uit de regio, waren talrijk aanwezig. Na diverse toespraken, gelegenheidgedichten en huldeliederen werd een banket geserveerd in de zaal van de gemeenteschool. Henri Hollevoet, gemeenteraadslid en voorzitter van het feestcomité, mocht fier terugblikken op een geslaagde hulde aan de nieuwe burgemeester Hilaire Brel.
